مقایسه سبکهای مقابله با استرس و میزان خطر پذیری در بیماران مبتلا به ویروس نقص ایمنی اکتسابی (hiv) و افراد عادی

هدف: آنچه تعادل روانی و حتی جسمانی در افراد را حفظ می کند، مقابله صحیح و منطقی با محرکهای استرس زاست. در موارد شدید ناتوانی مقابله با استرس، امکان بروز رفتارهای ناهنجار و همچنین مخاطره آمیز نیز به طور قابل توجهی فزونی میابد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه سبک های مقابله با استرس و میزان خطرپذیری دربیماران مبتلا به ویروس نقص ایمنی اکتسابی وافراد عادی انجام شده است. روش بررسی: در این پژوهش، ۵۰ بیمار مبتلا به ویروس نقص ایمنی اکتسابی در محدوده سنی ۲۰ تا ۴۵ سال مراجعه کننده به مرکز بهداشت والفجر در تهران در سال ۱۳۹۲ و ۵۰ نفر از افراد عادی و غیر مبتلا نیز به عنوان شاهد وارد مطالعه شدند. از فرم کوتاه پرسشنامه مقابله با شرایط پر استرس ارائه شده توسط اندلر و پارکر و از پرسشنامه قدرت ریسک برای ارزیابی قدرت خطر پذیری استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون anova و آزمون تی انجام شد.  یافته ها: نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه افراد مبتلا به ویروس نقص ایمنی اکتسابی و افراد عادی از لحاظ متغیرهای وابسته ترکیب شده (مهارت های مقابله با استرس، میزان خطر پذیری) وجود داشت (۰٫۰۰۱>p). تفاوت معناداری در تمامی خرده مقیاس های مهارت های مقابله با استرس (سبک های مسئله مدار ۰٫۰۰۱>p، هیجان مدار ۰٫۰۰۱>p، اجتنابی ۰٫۰۰۱>p و توجه گردانی ۰٫۰۰۱>p) وجود داشت و تنها در متغیر سرگرمی اجتماعی ۰٫۰۵۶=p تفاوت معناداری در دو گروه مشاهده نشد، ضمناً تفاوت معناداری در میزان خطرپذیری این دو گروه وجود داشت (۰٫۰۰۱>p). نتیجه گیری: افراد مبتلا به ویروس نقص ایمنی اکتسابی در شرایط پر استرس در مقایسه با افراد عادی بیشتر سبکهای هیجان مدار و اجتنابی به کار می برند و همچنین دارای قدرت ریسک بالاتری در مقایسه با افراد عادی می باشند.